Yazılarımda,” çocuğumuzu olduğu gibi sevelim “ diyorum her zaman. Kusur, hata aramadan, eleştirmeden. Çünkü sevgiden söz ediyoruz. Kızabiliriz, öfkelenebiliriz, ceza verebiliriz. Ama sevgimizi esirgemek olmaz.

Yani böyle bir ceza verilmez çocuğa. Sevgiden yoksun bırakılmak insanın hiç unutamadığı, hatırladıkça burnunu sızlatan, aksine gittikçe büyüyen bir acı oluyor sonrasında.”Annem keşke beni aç bıraksaydı da sevgisini daha çok hissettirseydi” veya buna benzer yakınmalarda bulunan yetişkinlere rastlamışızdır.

Çocuk, daha yeni öğrenmeye başladığı, için hataları çok olur. Kırar, döker, bozar… Sonunda öğrenir. Sabretmeliyiz. Hatta hata yapmasına izin vermeliyiz bazen. Yanlışı kendi deneyimleriyle öğrensin.

Makası eline alan çocuğa “onu hemen bırak, elini kesersin” şeklinde ilk tepkimizi gösteririz. Çocuk o an makası bırakır ama ilk fırsatta makası tekrar eline alır ve de elini keser. İşte bu artık onun için gerçek bir deneyimdir.

Bazen annelerin ,“beni hiç dinlemiyor, dediğini er geç yapıyor, çok inatçı” dediğine şahit oluruz. Çocuğun aslında, anne veya bir başkasıyla “ dediğim dedik “ yarışına girmek gibi bir derdi yoktur. Sadece merak duygularını giderme peşindedirler. Buda olmalı zaten. Merak etmeyen çocuk, kolay öğrenemez. Öğrenmede gecikme yaşar.

Birde çocuk, sürekli öğüt dinlemekten sıkılır. Hayatı kendi tecrübeleriyle yaşamak ister.”Yapma, dokunma, oturma…”v.s. Hep olumsuzluk içeren cümleler çocukta gerginlik oluşturur. Çocuk “ne yapmalıyım, ne doğru “arasında kalır.

İletişimlerimizde olumsuz cümleleri çok kullanmamalı.”Canım eline aldığın makas şu an bana lazım oldu.Ver,sonra ne yapmak istiyorsan beraber yaparız veya AA !! Kaç gündür makas arıyordum, bakabilir miyim, benim aradığım O makas mıymış”? Gibi.

Çocuğumuza öğretmek istediğimiz her ne varsa önce kendimizin uyguluyor olmasına dikkat etmeliyiz.”Yalan söylemek kötü bir davranıştır” deyip diğer yandan marketten aldığımız şeyin gerçek fiyatını gizlemesi için çocuktan yardım almak olmaz. Çocuğumuz bize nasıl güvenip inansın artık,”demek ki yalan kötü bir şey değil “ diye düşünecektir.

Çocuklarımıza en müşfik,en anlayışlı,en fedakar anne babalar olalım.Çünkü insan yetiştiriyoruz başka bir şey değil !!

Saygılar Selamlar AYŞE ARSLANBAY